اثر سطوح مختلف دانه ذرت و جو بر رشد و عملکرد گوساله های هلشتاین در قبل و بعد از شیرگیری

در این پژوهش اثرات جایگزینی دانه جو به جای دانه ذرت بر رشد و عملکرد گوساله های هلشتاین قبل و بعد از شیرگیری بر روی تعداد 40 راس گوساله تازه متولد شده در 5 گروه آزمایشی (در هر گروه 4 گوساله ماده و 4 گوساله نر) به مدت 105 روز مورد بررسی قرار گرفت. گروه های آزمایشی شامل: 1) فاقد جو (تنها حاوی ذرت) و گروه های آزمایشی 2، 3، 4 و 5 به ترتیب حاوی 5، 10، 15 و 20 درصد جو در کل جیره بود(میزان غله در جیره های آزمایشی بین 55 تا 60 درصد کل جیره در نظر گرفته شد). داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار آماری sas و با استفاده از روش mixed در قالب داده های تکرار شده آنالیز شد. همچنین به دلیل کمی بودن سطوح تیمار، داده ها به صورت کمی بررسی شد و در صورت معنی دار شدن، رابطه تیمار با صفت مربوطه به صورت چند جمله ای بررسی گردید. مقدار مصرف ماده خشک، تغییرات وزن و فراسنجه های خونی با فواصل معین اندازه گیری شد. میانگین ماده خشک مصرفی با افزایش نسبت جو در جیره و افزایش سن گوساله ها تفاوت های معنی داری را نشان دادند ولی تحت تاثیر جنس (نر و ماده) قرار نگرفت. جنس بر وزن بدن، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی اثر معنی داری داشت. اثر تیمار بر روی وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی اثر معنی داری نداشت ولی در گروه آزمایشی شاهد یعنی جیره فاقد جو تفاوت معنی داری با بقیه گروه ها از لحاظ افزایش وزن نشان داد. جنس اثر معنی داری بر فراسنجه های خونی اندازه گیری شده نداشت. تیمار بر میانگین کل پروتئین پلاسمای خون اثر معنی داری نداشت. با افزایش سن در گروه های آزمایشی غلظت گلوکز پلاسمای خون کاهش و غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات افزایش یافت. با افزایش نسبت جو در جیره افزایش غلظت گلوکز پلاسما افزایش و بتاهیدروکسی بوتیرات کاهش یافت.